''Van Olle (9) hoeven deze mensen nooit meer een wedstrijd te bezoeken''

De negenjarige Olle had zijn verjaardagscadeau, PSV - Ajax, zich heel anders voorgesteld. Niet door het resultaat van de wedstrijd, maar door de rookbommen in het stadion. 

"Hij keek er al een halfjaar naar uit", begint zijn moeder Marleen Philipsen - van Gardingen uit Velden in het ED. "Wat was hij enthousiast de eerste helft. Hij keek zijn ogen uit in het stadion, kende alle spelers bij naam en genoot met volle teugen. Zo mooi om je kind zo te zien genieten. En toen kwam ineens dat rotmoment na de pauze. Ik vond het verschrikkelijk. We zaten in het familievak en zagen eerst lichte rook komen. We dachten aan brand. Ik merk dat je dan toch kijkt wat anderen doen. Toen de rook zo zwart en dik werd, wilde ik weg met Olle. We liepen de trap af naar beneden maar die stond vol. De mensenmassa bewoog en liep weer naar boven naar links. Ik liep maar mee. We konden echter geen kant uit. Olle keek me aan met angst en tranen in zijn ogen.''

''Ik ben met hem maar gaan zitten omdat we nergens naar toe konden en probeerde hem gerust te stellen. Hij zat helemaal te bibberen en te huilen'', vervolgt Philipsen - van Gardingen. ''Toen de rook weg was ben ik met hem naar beneden gegaan. We hebben een nieuw glas cola gekregen en ik heb gewacht tot hij enigszins bedaard was. Daarna toch maar weer terug, want het was de wedstrijd waar hij al zo lang met zoveel plezier naar uit had gekeken. Toen de tweede rookbom kwam begon hij weer te huilen en te trillen. Zo bang. Hij voelde zich absoluut niet meer veilig. We hebben in overleg met een steward nog even een andere plek op een andere tribune gekregen maar toen de supporters het niet eens waren met de scheidsrechter was hij er klaar mee. Zo bang, zo zielig.''

''Uiteindelijk hebben we het stadion 12 minuten voor het einde van de wedstrijd verlaten. De angst bleef. Eenmaal thuis durfde hij niet alleen de gang in, laat staan alleen in zijn eigen bed liggen. Hij wilde per sé bij mij in de buurt zijn en liet me niet los. Op school moest hij weer huilen, toen hij het verhaal aan zijn klasgenootjes vertelde. Wat een droomdag moest zijn, is traumatisch geworden. Wat ontzettend jammer. Van Olle hoeven deze mensen nooit meer een wedstrijd waar dan ook ter wereld te bezoeken. Dit zijn geen supporters. Ik wil wel de stewards bedanken die ondanks al deze ellende (waar zij ook niets aan konden doen) rustig bleven en probeerden te helpen."