Ihattaren aangepakt: "Na vijf minuten zat ik me al te ergeren"

Tijmen van Wissing is al vroeg in de documentaire geïrriteerd. "Na vijf minuten zat ik me al te ergeren", begint hij. "Hij liep in Waalwijk op de parkeerplaats en zei: ‘Ze mogen blij zijn dat ik hier ben.’ Even later krijg je dan wel weer sympathie, want dan zie je een kwetsbare jongen met z’n neefjes. En dan met zijn moeder en broers… Dan denk je: ach, het is ook een heel kwetsbare jongen."

Toch slaat de stemming snel weer om bij Van Wissing. "Vervolgens zit hij in de auto naar Sittard met een hoogmoed van: ‘Dit Fortuna gaat wel om mij draaien.’ Dan denk ik: jongen, je hebt vorig jaar 24 wedstrijdjes bij RKC gespeeld. Zorg nou eerst dat je plezier hebt en een paar jaar in de Eredivisie je neus weer aan het venster drukt. Geen enkele subtopper wilde je hebben. En dan zit hij ook nog op te scheppen over Basel dat hem wilde halen… Weinig sympathiek, en dan druk ik me nog zachtjes uit. Dan zit ik me alweer helemaal te ergeren aan dat mannetje."

Ook Bram van Polen uit kritiek. "Wat mij ook wel tegenstaat is dat ze de media niet zochten om hem te beschermen, maar nu wél kiezen voor zo’n documentaire. Dat is hét ultieme podium. Ze willen hem normaal gesproken geen interviews laten geven, maar zo’n docu kan dan wel?"

Kees Luijckx ziet het iets genuanceerder. "Kijk, Noa Lang had ook zo’n documentaire. Daar kwam hij niet goed uit. Ik heb ook begrepen dat Lang dat uiteindelijk op deze manier helemaal niet wilde. Ihattaren komt hier niet echt slecht uit, maar ook niet per se heel goed. Het is een realistisch beeld. Ik vind zulke documentaires prachtig."