Harry van Raaij: markante voorzitter die wereldtoppers naar PSV haalde

Harry van Raaij werd op 29 augustus 1936 geboren in het Noord-Brabantse Haps. Hij begon zijn loopbaan als accountant bij Philips en overtuigde PSV. Van Raaij gaat op het aanbod van de Eindhovenaren in en blijft maar liefst 20 jaar verbonden aan de club, waarvan twee periodes (1984-1990 en 1993 en 1996, red.) als penningmeester. 

En dat terwijl Van Raaij in 1982 nog zijn seizoenkaart bij PSV verscheurde, omdat 'dat klotebestuur' spelmaker Michel Valke op huurbasis naar Feyenoord liet vertrekken. 'Ze begrijpen er niks van', zou Van Raaij hebben gezegd, waarna vice-voorzitter Piet Brouwers op hem afstapte. 'Als jij het zo goed weet, waarom neem je dan zelf geen zitting in het bestuur?' Van Raaij stapte in en vormde een drietal met voorzitter Ruts en secretaris-manager Kees Ploegsma. 

In 1996 veranderde Van Raaij van functie binnen de club en werd hij voorzitter van PSV. Zijn motto: 'PSV leiden als een onderneming, maar beleven als een club' zou de Eindhovenaren bepaald geen windeieren leggen. Van Raaij werd een vaderfiguur voor spelers en trainers, maar ging op zakelijk gebied harde maatregelen bepaald niet uit de weg. Er moest namelijk geprofessionaliseerd worden.

De kosten gaan dus voor de baten uit en Van Raaij bleef aan deze gedachte vasthouden. Met Philips Brazilië bedacht Van Raaij een constructie, waardoor de Eindhovenaren Romário de Souza Faria binnen wisten te halen. Op deze manier kon PSV in New York aan Braziliaanse cruzeiro's komen, het enige wettige betaalmiddel in Brazilië. 

PSV betaalde omgerekend 3,7 miljoen dollar aan Vasco da Gama en had de de topscorer van het olympisch toernooi in Seoul binnen. Door Romário had PSV inmiddels een flinke reputatie gekregen als club waar jonge voetballers een prachtige kans krijgen. Het vervolg van de transfer van Romário volgde in 1994, toen de Eindhovenaren Ronaldo Luis Nazário de Lima aantrokken. Veertien miljoen gulden werd er afgetikt voor de spits van Cruzeiro, een bedrag dat werd gefinancierd door een bevriende Zwitserse relatie van Van Raaij. Ronaldo vertrok uiteindelijk voor 35 miljoen gulden naar FC Barcelona. 

Ook later zouden deze transfers nog de nodige invloed hebben in de aantrekkingskracht van PSV op (Zuid-)Amerikaanse spelers. Heurelho Gomes, Alex, Jefferson Farfán, Hirving Lozano en vele andere spelers vonden hun weg naar het Philips Stadion. Om vervolgens weer een mooie vervolgstap te maken in hun carrières.

In 1996 werd Van Raaij voorzitter van PSV en hij wilde samen met Fons Spooren de club terug naar de Europese top leiden. Met die doelstelling in gedachten pleitte Van Raaij dan ook voor een Benelux-competitie, die ook financieel een stuk aantrekkelijker zou zijn dan de Nederlandse Eredivisie. Ajax en Feyenoord trapten echter op de rem en ook de KNVB werkte niet mee. 

Op dit soort momenten werd de toenmalig voorzitter van PSV koppig en dwars en kon hij fel tekeer gaan tegen mensen. Hij nam kortstondig zitting in het sectiebestuur betaald voetbal, maar voelde zich daarin een eenling, die constant in de clinch lag met zijn collega's. Rond het jaar 2000 was PSV de eerste club die de grens van een begroting boven de 100 miljoen gulden doorbrak. 

Nederlandse toptalenten bleven onder zijn leiding naar PSV komen en werden vervolgens weer doorverkocht. Spelers als Phillip Cocu, Jaap Stam, Ruud van Nistelrooij, Arjen Robben, Mateja Kezman en Mark van Bommel zijn daarin de mooiste voorbeelden. De transfersommen die voor deze spelers werden ontvangen, werden weer in De Herdgang en het Philips Stadion gestoken.

Erik Gerets was rond die periode trainer van PSV en was een persoonlijke vriend van Van Raaij. Na twee kampioenschappen was de relatie tussen de Belg en de spelersgroep echter dusdanig bekoeld, dat de voorzitter zijn vriend moest ontslaan. Met pijn in het hart, dat wel, maar de vriendschap was voorbij. 

In 2002 wist Van Raaij vervolgens Guus Hiddink aan te stellen als trainer en dat werd een doorslaand succes. Twee jaar later kreeg de Achterhoeker de functie van technisch directeur, waardoor Frank Arnesen moest vertrekken. Van Raaij koos ook hier voor het clubbelang, wat hem wederom een vriendschap kostte.

Van Raaij bleef onder de PSV-supporters enorm geliefd en groeide uit tot een absolute publiekslieveling. Door zijn verschijning viel de voorzitter ook in de media-wereld op, want Erik van Muiswinkel was er als de kippen bij om Van Raaij te imiteren. Iets waar de PSV'er zelf hartelijk om kon lachen. 

Van Raaij was succesvol als voorzitter, maar in 2003 volgde een serieus conflict met de RvC van PSV. President-commissaris Jan Timmer vond de dure uitgaven niet langer opwegen tegen de inkomsten, waarna twee seizoenen volgden waarin een tekort dreigde van 14 miljoen euro per seizoen. Van Raaij noemde het een 'rekenkundig verschil van inzicht' en na de transfers van Robben en Kezman zouden alle problemen uit de wereld zijn. 

Timmer wilde hier echter niet op wachten en belegde samen met de RvC een persconferentie. Dit voelde als een mes in de rug voor Van Raaij. Hem werd verweten roekeloos met de financiële belangen van de club te zijn omgegaan. Desondanks zou zijn populariteit bij de achterban niet verdwijnen.

Van Raaij nam in september 2004 afscheid in het Philips Stadion, waar hij een lange ereronde maakte. Later dat jaar werd hij zelfs verkozen tot belangrijkste bestuurder uit de vijftigjarige geschiedenis van het Nederlandse betaalde voetbal. Ook droeg hij het ereteken van de stad Eindhoven en was hij bondsridder van de KNVB en officier in de Orde van Oranje-Nassau. 

Eind september 2020 liep Van Raaij een herseninfarct op, terwijl de ziekte van Alzheimer in een eerder stadium al werd geconstateerd. In de laatste maanden van zijn leven verbleef hij in een verzorgingstehuis, waar hij op maandag 16 november 2020 kwam te overlijden. 

Bij de wedstrijd tussen FC Twente en PSV werd een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis aan de voormalig bestuurder van PSV. Bij zijn uitvaart vormen de PSV-supporters bij het Philips Stadion een indrukwekkende erehaag voor 'hun' voorzitter. Een voorzitter voor de eeuwigheid is niet meer.